Afgelopen woensdag, een kleine(re) wereld en een mistig zonnetje. Zo zag het er vanachter mijn bureau 's ochtends uit. En ik twijfelde: zal ik wel of niet de wandelschoenen aantrekken. Ik koos voor de eerste optie en wist ook al waar ik dan heen zou gaan. Doel was de Maashorst om te kijken of ik wisenten in de mist kon spotten ...
Omdat ik nogal achterloop met het verwerken van foto's, had ik besloten mijn camera thuis te laten en te vertrouwen op mijn telefoon. Niet altijd handig want dan zul je net zien dat er iets moois op je pad komt. Been there, done that ;)
Maar voor nu, alleen een telefoon.
De auto werd strak geparkeerd bij Naat Piek, een aanrader trouwens wanneer je iets leuks in de gemeente Maashorst wil doen. De weg ken ik hier wel en ging in een vrijwel rechte lijn op mijn doel af: het gebied waar ik het vaakst de wisenten heb gezien. Dacht ik. Tot ik hét water tegenkwam en toch echt geen regenlaarzen aan had ...
Voor, links en rechts ... overal water. En niet een klein stukje maar zover als je kunt kijken. Zelfs de meerkoetjes zwemmen in het grasland én over mijn wandelpad. De enige conclusie die ik kon trekken is terug gaan, een ander pad kiezen en hopen dat hier geen of tenminste minder water staat. Dat bleek ijdele hoop ...
Zeven, ik herhaal zeven (!) pogingen heb ik ondernomen zonder veel verder te komen. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant heb ik een frisse neus gehaald en gezien hoe bizar veel water er nog op de Maashorst staat.
Ja, er is heel veel regen gevallen de laatste maanden. Maar in hoeverre regelt het waterschap dit zeer hoge (grond)waterpeil? Of is dit alvast de buffer voor de droge en loeihete zomer(s) die er aan komt (komen)?
