Vandaag word ik verwacht in Kamp Aeroklub @ Roudnice nab Ladem, Tsjechië, en neem ik afscheid van het zeer charmante stadje Stolberg. Onderweg nog even een lekkere lunch scoren in de supermarkt en gaan. Over de Autobahn. Nu nog in rap tempo. Totdat mijn blik valt op het omgevingsbord met de vermelding ‘Klosterpark Altzella’. Normaal ben ik daar niet zo gevoelig voor maar hè, doe eens gek: het is vakantie. En ik neem de eerstvolgende afslag.

De eerste avond in Stolberg was ik, via steile trappen en een steile weg, al een aardig eind op weg naar het slot. Na sluitingstijd, dat dan weer wel. Vandaag stond het bezoek aan het slot dan echt op de planning want aanrader. Aansluitend zou ik een leuke wandeling uitzoeken. Dacht ik.

Na de wandeling ‘rund um den Zwißelsberg’ vroeg de inwendige mens om aandacht. Het was heerlijk weer, de lunch was gescoord en die dacht ik aan de waterkant te verorberen. Ergens.

Op mijn telefoon zag ik een groot stuwmeer, de Rappbodetalsperre. Dat werd het doel. Tot ik de Titan-RT zag.

Tijdens mijn eerste kennismaking met Stolberg waren de foto’s van dit ijzeren kruis me al opgevallen. Frau Neldner wist mij toen ook nog eens te vertellen hoe ik daar te voet kon komen. Makkelijker dan dat, kan niet. Toch?

Stiekem stond Tsjechië al eerder in de planning maar iets met een wereldwijde pandemie had al 2 jaar roet in het eten gegooid. Deze zomer werd het plan dan toch echt definitief en zou ik Pascal opzoeken op zijn zweefvliegkamp in Roudnice nab Ladem, Tsjechië.

Omdat vakantie begint wanneer je de voordeur dicht trekt, werd er een tussenstop halverwege geboekt: 3 nachten in hotel ‘Weißes Roß’ in Stolberg im Harz.

Gastvrouw:
Katja Neldner

Het was nog zomer, maar de reservering voor de kerstmarkt was al binnen. En ja, met de Oad. Naar Essen, want dat was de plaats waar we nog niet geweest waren. Oberhausen, Keulen, Düsseldorf en Münster zijn allemaal al afgestreept door E. en mij. Plus nog een paar meer ;)

Garzweiler? En ik hoor je denken: 'Waar heeft ze het in vredesnaam over?'
Ik snap dat. Tenminste, voor de meeste van ons. Tot 2011 had ik precies hetzelfde. Totdat zoon P. de bruinkoolmijn Garzweiler had uitgekozen voor een fotografie-project. Sinds die tijd is hij er een keer of 10 geweest en ik mocht hem vorige week voor de derde keer vergezellen. Kijk en lees je mee?

Pas één keer hebben we vertraging gehad met een Oad dagtocht en dat viel te verklaren: slecht weer met sneeuw en gladheid. Dit keer waren de weersomstandigheden ideaal, geen files maar wel een vertraging van een uur en een kwartier. Hoe is dat mogelijk?

Al een jaar of twee loop ik te kwijlen bij de gedachte aan een systeemcamera. Maar, mijn digitale spiegelreflex en compactcamera deden eigenlijk nog precies wat ze moesten doen. En toen kocht Pascal een Samsung NX300, een systeemcamera. Ik zal het niet ontkennen, dat beetje groen en geel van jaloezie kleurde mij niet zo mooi ;-)

Nu, na ruim een jaar, twee vakanties, een aantal uitstapjes en zo'n 800 foto's verder, is hij niet helemaal tevreden over de camera. Hij miste de zoeker.