We hebben kort voorpret gehad, maar hee, alle voorpret die je hebt is leuk. Toch?
De middag voor vertrek ben ik al naar dochter M. gegaan want Eindhoven. 's Avonds hebben we gegeten bij Happy Italië en dat verhaal vind je hier: Happy Italy Eindhoven
Openbaar vervoer
We vliegen vanaf Eindhoven met prijsvechter Ryanair. Ideaal! Ik parkeer mijn auto gratis bij M., we lopen naar het treinstation, stappen in de bus en worden voor de deur afgezet. Maar niet op zondag!
De eerste bus vertrekt pas wanneer de gate al gesloten is ... geen optie dus. En, heel bizar, de auto parkeren kost veel meer dan de hele vlucht. Je snapt wel dat ik hier zo mijn bedenkingen bij heb.
Vlucht
Ryanair heeft sinds enige tijd, weet niet hoe lang want december 2013 was mijn laatste vlucht met hen, aangewezen stoelen. Rij 22 A&B. Leuk aan het raam maar daar heb je geen zak aan als Europa verscholen ligt onder een dik wolkendek. Na een voorspoedige vlucht landen we keurig op tijd op Modlin airport. En hier beginnen de echte uitdagingen.
Transfer naar Warschau
De routebeschrijving van ons hostel geeft aan dat we buslijn 180 moeten hebben vanaf het vliegveld. Die is dus niet te vinden. Wel een shuttle bus. Even overleg, een kaartje wordt gekocht en we stappen de bus in met werkelijk geen idee waar we uit zullen komen.
Naast ons in de bus zit een Poolse Belgse en ze hoort ons praten. Spontaan biedt ze aan om ons te helpen en ook de treinkaartjes voor ons te regelen. Met andere woorden, de shuttle bus ging naar het treinstation en van daaruit was het nog een klein uur naar Warschau Centraal. Wisten wij veel ;-)
In de trein
Weet je wat heel vreemd is. Je zit in de trein, er zitten mensen in jouw omgeving die ook in het vliegtuig zaten en je hebt geen flauw benul of ze jou ook kunnen verstaan. De knul die schuin tegenover ons kwam te zitten was duidelijk een Nederlander. Ook hij had ons horen praten en vroeg zich af of wij naar Warschau gingen. Hij ook, al voor de derde keer, maar wilde wel graag samen verdwalen. (Huh? Hoezo weet jij na 3 bezoeken aan Warschau nog steeds de weg niet?) En hij vond ons gezelschap wel, euh, aangenaam?
Van Modlin Airport naar Warschau
Reizen met de trein is wel zó relaxed. Je zit, je kijkt wat rond, je babbelt wat. Verschillende landschappen volgen elkaar in rap tempo op, dorpjes met verharde hoofdwegen en onverharde zijwegen. Alsof de tijd een beetje stil staat. Uitgestrekte bossen, vlaktes en langzaam nader je Warschau.
Net voordat je de Wisła passeert, heb je een prachtig zicht op de skyline van Warschau. Vlak daarna duik je onder de grond om op Warschau Centraal uit te komen.
Warschau Centraal
En daar sta je dan. Onder de grond. Veel mensen met nog meer haast. Verschillende uitgangen maar welke moet jij hebben? Onze vragende blik naar de knul leverde bij hem een schouderophalen op. Hij had geen idee waar we heen moesten en ons Pools was nul.
Het meest voor de hand liggende is dan met de stroom mensen meelopen. In een mum van tijd stonden we met onze snufferd in de zon te koekeloeren. Hier volgde al snel een nieuwe uitdaging: waar op de kaart (die ik thuis al had uitgeprint) stonden wij. En de knul herkende niets, helemaal niets in de omgeving.
Hulp op weg naar het Warsaw Center Hostel
Ik ga er van uit dat we redelijk hulpeloos en ontredderd hebben gekeken. Een jonge vent, blote voeten in teenslippers, een verticaal gestreepte broek, slobbertrui, baardje, haar in een knot, een soort van hipster dus, vroeg of hij ons kon helpen. Wat was ik blij dat het adres van het hostel op de kaart gepind stond ;-)
Om ons in de goede richting te krijgen, moesten we onder de grond een kruising oversteken en hij zou ons wel begeleiden. Aan de andere kant van de kruising kregen we nog wat uitleg over de route mee en verderop moesten we het dan nog maar een keer vragen.
De knul uit de trein had 3 uur tijd over voordat zijn vriendin klaar was met werken, hij wist nog steeds de weg niet en vond het klaarblijkelijk wel gezellig met ons. Totdat hij echt bang was om te verdwalen en weer omkeerde naar - voor hem - veilig gebied.
Al kletsend begon er bij mij een lampje te branden. Iets met gedownloade Google maps en GPS. M. vond het maar niets, dan was het hele avontuur van waar je bent weg. Maar wat bleek, we waren nog maar een 300 meter van het Warsaw Center Hostel vandaan. Eitje dus. Even inchecken en dan klaar om te gaan lunchen.
Wordt vervolgd ...
