Corona-tijd, niemand kan er omheen en het ‘treft’ ook iedereen: we zijn beperkt in onze vrijheid en zitten meer thuis dan ons lief is. Sociale contacten zijn tot een minimum beperkt. Maar alles voor het goede doel om de zorg te ontlasten en de kwetsbare medemens te beschermen.
Wat doe jij in de tijd die je normaal anders zou besteden?
Heb je weer één of meerdere hobby’s van vroeger opgepakt?
Heb je nieuwe bezigheden ontdekt?
Denk je: ‘het zal mijn tijd wel duren en je leeft je – soort van – normale leven.’?
Ben je in een diep gat gevallen?
Wat doe ik tijdens deze pandemie? Of wat doe ik niet? ;-)
Laat ik beginnen met datgene wat ik niet doe: een legpuzzel maken.
De afgelopen jaren heb ik tijden de lange(re) avonden puzzels neergelegd. Denk dan niet aan de standaard bergen – meertje – Oostenrijks chalet -puzzels. Ik ga voor de getekende, humoristische puzzels zoals bijvoorbeeld Van Haasteren. Een leuke cadeau tip ;)
Een nog leukere tip: struin de kringloopwinkels bij jou in de buurt af voor een leuke puzzel. Vaak betaal je € 1 voor een puzzel van 1000 stukjes.
Maar goed, geen puzzels deze winter en dat heeft een reden.
Weet je nog dat mijn ouderlijk huis te koop stond? De link vind je hier. Uiteindelijk is de woning via Oomen Makelaardij verkocht. Nog een tip, gewoon gratis. Voor als je een makelaar overweegt. Overal waar kon hebben we lijntjes uitgelegd voor vervangende woonruimte, maar dat bleek nog niet zo simpel. Lees hier maar.
De overdracht van de ouderlijke woning heeft eind juli van dit jaar plaatsgevonden. Per 1 april 2021 is er nieuwe, vervangende woonruimte beschikbaar. Lang verhaal kort: bij zowel mijn zus als bij mij wonen er afwisselend 3 generaties in huis.
Wanneer alle puzzelstukjes demonstratief op de eettafel verdeeld worden – iets met puzzelgemak en zo – dan blijft er natuurlijk niet veel ruimte meer over om te lunchen en te dineren.
Wat is er min of meer onveranderd?
Met mijn wandelmaatje zet ik nog steeds elke maandag zo’n 10.000 stapjes. Heerlijk in de buitenlucht. In de maanden waarin het op ons wandelmoment nog licht is, maken we vaak het buitengebied onveilig. In deze donkere periode is het genieten om af en toe stiekem in de verlichte woonkamers van dorpsgenoten naar binnen te blieken.
Mijn wandeldoel voor dit jaar ga ik waarschijnlijk net niet halen. Alle georganiseerde wandeltochten zijn gecanceld na de uitbraak van corona. Ook de dagelijkse 3-km wandelingen zijn helaas een beetje in het slop geraakt. Misschien moet ik me voor nieuwe inspiratie aansluiten bij een Ommetje-groep ...
Toch hebben de pootjes de afgelopen jaren goed hun best gedaan en was er behoefte aan nieuwe schoeisel. Budget in combinatie met een gouden lidmaatschapspas van de ANWB leverde een interessante keuze aan wandelschoenen op. Één paar is van eigenaar gewisseld en hiermee kan ik hopelijk weer jaren vooruit.
Tijdens de wandelingen zonder wandelmaatje sjouw ik met regelmaat een camera mee. Dat is dus wél veranderd: ik vind het heerlijk om door (on)bekende steden te struinen en alles te fotograferen wat los en vast zit. Nu worden foto’s in de eigen omgeving gemaakt. Ook mooi, maar dat was net niet de bedoeling.
Maar wat is er dan wél veranderd?
Nou dit:
In een ver verleden, pak ‘m beet zo'n 40 jaar terug, ontstond er een briljant idee: het verkopen van handgemaakte oorbellen. De oorbellen werden ook daadwerkelijk in alle vormen en maten gemaakt en gedragen maar niet verkocht. De Miyuki rocailles en bugles zijn ondertussen 7 keer mee verhuisd in zo'n doos die per verhuizing nooit opengaat.
Toch zijn er de laatste jaren met vlagen kralen, hangers en bedels aangeschaft. Want je weet maar nooit hè ;)
Over het algemeen blijven de ienie mini kraaltjes links liggen en wordt er gewerkt met kralen in alle vormen en maten. Glas, natuursteen, kokos, metalen. Noem het en het zou zomaar kunnen zijn dat het in mijn soort van atelier ligt. Ook macramé is opnieuw ontdekt.
Schop
Nu moet ik alleen nog die welbekende schop onder mijn kont krijgen om ook daadwerkelijk actief bezig te zijn/gaan met I need Ibiza – Jewelry.
Geven jullie hem? ;-)
