Vogels. Ik vind ze leuk, voer ze en probeer ze maximaal te beschermen tegen Pesto, Chantal’s poes die ik tijdelijk in huis heb. Zo ook afgelopen woensdagochtend. Ik open de buitendeur, laat Pesto naar buiten en word opgeschrikt door gefladder in de tuin. Pesto staat meteen strak in aanvalshouding …
Update vanaf dag 6 ... Is Karel gevlogen?
Update dag 9, de laatste update :)
Dag 1 – woensdag
… en ik zie een jonge kauw op de grond zitten. In een split second hoor ik andere kauwen krijsen en vliegt één van de ouders, tenminste dat denk ik, vlak over Pesto heen. Ze duikt in elkaar, draait zich om en weet niet hoe snel ze weer binnen moet komen.
Het beestje is echt heel klein vergeleken met een volwassen exemplaar, rent in blinde paniek naar de overkapping bij de poort en komt daar klem te zitten. Tijd om de vogel uit zijn benarde positie te bevrijden en weer in de tuin los te laten.
De ouders zijn nog niet overtuigd van mijn goede bedoelingen, zijn agressief en gaan vreselijk tekeer op het moment dat ze mij zien, inclusief duikvluchten met schijnaanvallen. De he-le dag door. Het gekrijs is bijna niet te doen en bezorgt mij kippenvel wanneer ik buiten kom.
Tegen zonsondergang wordt het rustiger in de tuin en ik zie geen oudere kauwen meer.
Hoewel ik kauwen de meest vervelende vogels vind – ik kan ze met liefde de nek omdraaien, figuurlijk dan hè – gun ik het dit kleine beestje niet om zo alleen gelaten te worden.
Ondanks dat Pesto de hele dag nauwelijks buiten is geweest, zorg ik er wel voor dat ze nu ook niet naar buiten kan glippen. Wel hoop ik dat het kauwtje de kracht heeft gekregen om die avond of de volgende ochtend uit te vliegen.
Dag 2 – donderdag
De volgende ochtend kijk ik hoopvol naar buiten en zie direct de kauw in de opening naar de poort zitten. Da’s balen :(
Wanneer ik na de middag weer thuis kom en in de tuin ga kijken, ben ik er van overtuigd dat de vogel gevlogen is. Iets met ‘wishful thinking’. Niets is minder waar. De kauw heeft gezelschap gekregen van een broertje of zusje en ze zijn nu met zijn tweeën.
Ik heb twee kauwen in de tuin, help!
De twee scharrelen wat rond en hebben in het verste hoekje in de tuin, achter de regenton, een schuilplek gevonden. Gelukkig maken de ouders minder herrie en zijn ze minder agressief dan de dag ervoor. Desondanks heeft Pesto weinig zin om naar buiten te gaan. Eigenlijk gelukkig, dat vergroot de overlevingskans van de jonkies.
Er is nu wel interactie tussen de ouders en de jongen. Ik heb het idee dat ze gevoerd worden. Ook staat er op diverse plaatsen water in de tuin waar ze van drinken.
Dag 3 – vrijdag
Vroeg in de ochtend had ik ze al gehoord: de jongen en de ouders. Schreeuwtjes die beantwoord werden. Ze zijn er dus nog.
Wat later open ik voorzichtig de buitendeur en ik zie ze beiden naar hun schuilplaats gaan. Ik begin ook wat verschillende geluiden te herkennen en met name ‘gevaar’. Zodra ik dat hoor, schieten de kauwen weg naar de regenton.
Ook vandaag scharrelen ze wat door de tuin. Eentje is er wat brutaler, gaat verder de tuin in en vind mij wat minder gevaarlijk. Denk ik. De andere zit voornamelijk achter de regenton, komt soms tevoorschijn en is heel snel weer vertrokken als hij mij ziet. Het lijkt ook of deze minder hard groeit.
De ouders komen regelmatig de tuin in om te voeren en/of te kijken.
Dag 4 – zaterdag
Vandaag is een herhaling van zetten en ik kan copy&paste doen van dag 3. Niets spannends, maar van mij mogen ze gaan vliegen …
Dag 5 – zondag
De dag start identiek, ik hoor – heel vroeg in de ochtend – opnieuw de vogels en vind dit wel een mooie dag voor een afscheid ;)
Achter de regenton, daar zijn ze beiden te vinden. Maar. Pesto begint nieuwsgieriger en minder bang te worden. Dit moet ik wel in de gaten gaan houden. Het is geen kattenvoer hè?!
Het valt me wel op dat er telkens maar één kauw roept. En rond fladdert. Het beestje kan al een meter of 10 vliegen om dan onhandig op een vensterbank terecht te komen. Of zo’n 30 centimeter (!) naast Pesto, die verbaasd kijkt, schrikt en om dan als een speer naar binnen te vertrekken. Toch bang dus.
Het is zondag, het is onrustig in de omgeving maar ik zal straks toch maar eens kijken of de andere kauw nog leeft. Ik ben trouwens wel benieuwd of jonge kauwen de zwakste van het stel doden om zelf te kunnen overleven?
Wordt vervolgd, morgen weer meer denk ik zo ;)
Dag 6 – maandag
Gisteravond scharrelde de ene kauw, ik heb hem Karel m/v genoemd, nog wat ik de tuin en ik ging op zoek naar de andere. Achter de regenton, hun schuilplaats, vond ik hem. Waar ik al bang voor was, is waarheid geworden: dit kauwtje heeft het avontuur niet overleefd.
Het beestje is waarschijnlijk al in de nacht van zaterdag op zondag overleden. Als ik goed naar de foto van zondagochtend kijk, is de houding exact hetzelfde als gisteravond. Jammer, maar niets aan te doen. Nu is het hopen dat Karel meer kans heeft om te overleven en de tuin snel verlaat.
Vanochtend vroeg (ja, ik vind 05:30 uur vroeg) hoorde ik Karel en de ouders weer communiceren met elkaar. Dat klinkt echt heel grappig. Karel geeft een piepje, de ouders piepen terug en dat op repeat. Dit is een heel ander geluid dan de schreeuw om aandacht en/of voedsel. Of gevaar ;)
Karel gaat – nadat de regen is gestopt – op verkenning in de hele tuin. Niet dat die zo groot is, maar toch. Hij fladdert wat rond en je ziet zijn vliegkunsten met de dag verbeteren. De schuilplaats achter de regenton blijft favoriet.
Pesto baalt als een stekker. Ze gaat minimaal naar buiten en ‘s avonds blijft de buitendeur gesloten (lees: een bloed chagrijnige poes). Een slapende vogel is minder gevaarlijk en gemakkelijker ‘besluipbaar’. Het is niet de bedoeling dat Karel alsnog een slachtoffer wordt van Pesto.
Dag 7 – dinsdag
Wanneer ik beneden kom, speelt Karel kiekeboe met mij:
En verder, lees dag 6 en je weet hoe deze dag is verlopen ;)
Het wordt tijd dat Karel gaat wieberen …
Dag 8 – woensdag
Vorige week rond deze tijd begon de kauwen-soap. Gestart met één en eindigt met één.
Voor 5:30 uur hoorde ik ze al en dacht: ‘nee, niet nog een dag’. Maar ja, je doet er niets aan/tegen.
Om 8:00 uur zat Karel verstopt achter de kerstboom met ouders die wat agressiever waren dan andere ochtenden. Zou het dan vandaag zover zijn dat we afscheid nemen van elkaar?
Het is 10:00 uur, koffietijd. Het is rustig in de tuin. Heel rustig. En ik ga op onderzoek uit. Achter de regenton, achter de kerstboom. Verder in de tuin. Onder het afdak. Niets. Er zitten ook geen oudere vogels in de buurt. Ik hoor niets. Zou het dan?
Karel is gevlogen!
Tegen 13:00 uur. Ik heb te vroeg gejuicht :(
In het zonnetje zit ik buiten te lunchen en ik hoor Karel. Hoe dan?
Weer ga ik op onderzoek uit en denk/hoop dat hij in de tuin van de buren zit want hier zie ik niets. Totdat ik weer één van de ouders zie. Met voer. En krijst dat er gevaar is. Moi dus.
Karel reageert en daar zit hij, onder het afdak. Op mijn fiets …
The story continues ...
Dag 9 – donderdag, de laatste update
Karel is slim. Héél slim.
Gisteravond is hij nog kort onder het afdak vandaan gekomen. Kort. Want vrij snel had hij zijn plek op mijn fiets weer ingenomen.
Vanochtend, voor het ontbijt, ging ik weer op onderzoek uit. Natuurlijk had ik de ‘gesprekken’ tussen ouder en kind al meegekregen toen ik nog half op één oor lag. Het was geen verrassing dat hij mij – vanaf mijn fiets – een soort van triomfantelijk zat aan te kijken.
De nacht heeft hij dus heel beschut onder het afdak doorgebracht: geen wind, geen regen, relatief warm en weinig gevaar. De slimmerik.
Zal Karel ooit nog weggaan?
Het werk wacht en ik kruip achter de pc tot aan de lunch. Het is rustig in de tuin. Héél erg rustig. Zou het dan toch?
De zoektocht in de tuin en onder het afdak levert niets op. Plus ik hoor geen andere kauwen meer. Langzaam begint het vertrouwen te komen dat Karel écht is uitgevlogen. Ik ben blij en kan het wel van de daken schreeuwen:
De vogel Karel is gevlogen!
Eindelijk!
