Te voet naar het Jozephskreuz

26 juli 2022

Tijdens mijn eerste kennismaking met Stolberg waren de foto’s van dit ijzeren kruis me al opgevallen. Frau Neldner wist mij toen ook nog eens te vertellen hoe ik daar te voet kon komen. Makkelijker dan dat, kan niet. Toch?

De wandelroute

Na het goed verzorgde ontbijt, was het plan om te voet naar het Jozephskreuz te gaan. Vanaf het hotel een kleine 4 kilometer. Werd er gezegd. Plus alles staat goed aangegeven. Werd er gezegd. Dat werd op het gemakje naar boven wandelen, het kruis beklimmen, daar lunchen en op het gemakje weer naar beneden. Moet kunnen. Dacht ik.

De route voerde mij in noordoostelijke richting Stolberg uit. Opnieuw kwam ik langs prachtige vakwerkhuizen voordat ik het bos inliep.

De weg liep langzaam omhoog, het was stil, de vogeltjes floten, de temperatuur was zéér aangenaam en het bos was fris groen. Ik genoot. Onderweg kwam ik inderdaad de bordjes tegen over hoe ik mijn route zou lopen. Wat ik op dat moment nog niet wist, was dat ik het eerste bordje – voor de kortste route – al had gemist …

Afijn, ik wandelde verder en kwam op dit punt, zonder bordje:

Mijn wandelweg was breed met grit. De weg naar rechts ook. De weg naar links een steil(er) karrenpad. En geen bordje, weet je nog? Welke kant wandel je dan op?

Juist. Je vervolgt de weg met grit naar boven en komt er gelukkig toch redelijk snel achter dat je het andere pad had moeten hebben. Goed aangegeven werd er toch gezegd? ;)

Meerdere keren ben ik de ‘fout’ in gegaan door het ontbreken van bordjes en een gebrekkige navigatie op mijn telefoon. Die slechte navigatie, daar was overigens wel voor gewaarschuwd!
Op dat moment heb ik wél besloten dat, als ik ergens langere tijd ben en ga wandelen, ik een wandelkaart en/of wandelgids van het gebied wil kopen.

Naarmate het kruis dichterbij kwam, werden de uitzichten mooier. Tot plotseling het kruis boven de bomen uit piepte en heel snel bewonderd kon worden.

Het Josephskreuz, het grootste ijzeren dubbelkruis ter wereld

Tussen de Brocken en de Kyffhäuser is de Auerberg het hoogste punt in het zuidelijke, lagere deel van het Harzgebergte. Het Josephskreuz staat op de top van deze 580 meter hoge berg en is al van ver te zien.

Je kunt natuurlijk, net zoals ik, lopend vanuit Stolberg naar het Josephskreuz gaan. Maar er is ook de mogelijkheid om een heel eind met de auto naar boven te rijden en vanaf de parkeerplaats bij het Forsthaus Auerberg, binnen 20 minuten, verder te wandelen naar de indrukwekkende vakwerkconstructie. Dit stuk van de wandeling wordt ook wel ‘Straße der Lieder’ genoemd.

Wil je naar het uitkijkplatform van het Josephskreuz? Dat kan ;)

Met de beklimming van 200 treden stijg je 38 meter en word je bij mooi weer beloond met een weids panorama.

Geschiedenis van het Josephskreuz

Voor een duidelijk zicht op de omliggende militaire – en handelsroutes, lieten de graven van Stolberg ergens in het begin van de 17de eeuw voor het eerst een vakwerktoren bouwen.

De legende die verteld wordt, is dat er op een dag vreemde mannen kwamen. Deze mannen waren op zoek naar rode verf. Hierbij hebben ze gangen in de berg gegraven waardoor de toren instortte. Legende of niet, de toren is in 1768 om veiligheidsredenen gesloopt.

Op de Großer Auerberg kwam pas in 1834 een nieuwe houten uitkijktoren in de vorm van een gotisch dubbel kruis. Voor dit 26 meter hoge kruis zijn 365 eiken gekapt in de omringende bossen.

De Pruisische bouwmeester en architect Karl Friedrich Schinkel kreeg van graaf Joseph zu Stolberg de opdracht om de naar hem vernoemde toren te ontwerpen. De inhuldiging van de vakwerktoren vond plaats op 21 juni 1834, de verjaardag van de graaf.

Toch was ook deze eiken toren gevoelig voor de weersomstandigheden. In 1851 moesten de dwarsarmen en beschadigde balken vernieuwd worden. In de nacht van 11 op 12 juni 1880 sloeg de bliksem in op het Josephskreuz en brandde het af tot op de fundamenten.

Eiffeltoren van de Harz

In de Harz Club – opgericht in 1886 – werd er gelobbyd voor de wederopbouw van het kruis. In het najaar van 1895 kreeg dit plan de goedkeuring van Prins Alfred zu Stolberg en de algemene vergadering van de Harz Club. De kosten bedroegen 50.000 mark.

De nieuwe toren komt, qua constructie, overeen met de Eiffeltoren in Parijs en wordt bij elkaar gehouden door meer dan 100.000 klinknagels. Het 38 meter hoge kruis weegt ongeveer 125 ton. In 1896 vond de inhuldiging plaats.

Na een noodzakelijke en uitgebreide restauratie in 2003 en de heropening in het voorjaar van 2004, staat het grootste dubbelkruis ter wereld weer in zijn oude glorie.