Een aangenaam uitstapje vanaf de Autobahn – Klosterpark Altzella

28 juli 2022

Vandaag word ik verwacht in Kamp Aeroklub @ Roudnice nab Ladem, Tsjechië, en neem ik afscheid van het zeer charmante stadje Stolberg. Onderweg nog even een lekkere lunch scoren in de supermarkt en gaan. Over de Autobahn. Nu nog in rap tempo. Totdat mijn blik valt op het omgevingsbord met de vermelding ‘Klosterpark Altzella’. Normaal ben ik daar niet zo gevoelig voor maar hè, doe eens gek: het is vakantie. En ik neem de eerstvolgende afslag.

Lunch onder een grote treurwilg

De eerstvolgende afslag dus. En op goed geluk houd ik de omgeving aan de zuidkant van de Autobahn aan. Hier staan namelijk geen informatieborden meer. Om verder een soort van doelloos rond te rijden op zoek naar het klooster, was geen strak plan. Google Maps vertelde mij dat ik nog maar enkele kilometers verwijderd was van deze bestemming, hét moment om te lunchen.

Naast de parkeerplaats stond – onder een bizar grote treurwilg – een bankje. Heerlijk in de schaduw. Met uitzicht op de ingang van het kloostercomplex. Als ik vooraf had geweten dat dit op mijn pad zou komen, dan had ik dáár, in het restaurant, mijn lunch besteld!

Geschiedenis van het klooster, korte versie ;)

In de buurt van Nossen (Saksen) staat het voormalige cisterciënzerklooster ‘Kloster Altzella’. Het oorspronkelijke klooster had de naam Marienzell en zou worden gebruikt als begraafplaats voor de familie van Otto de Rijke (markgraaf van Meissen), de Wettins, maar ook voor andere rijke families. De toestemming om dit klooster te stichten werd in 1162 gegeven door keizer Frederik I. In 1175 namen twaalf monniken en een abt hun intrek in het klooster. De kerk, een baksteengotisch gebouw met drie zijbeuken en een transept, werd ingewijd in 1198. Toch werd het grootste deel van de gebouwen pas voltooid in de 13de eeuw. Op het hoogtepunt woonden er ongeveer 250 monniken.

Rond 1268 werd de naam van het klooster langzaam gewijzigd in Altzelle. Dit om het verschil aan te geven tussen het oude klooster en het – door de abdij – nieuw gestichte dochterhuis bij Guben: de abdij van Neuzelle.

Onder abt Martin von Lochau beleefde het klooster de laatste bloeiperiode in het begin van de 16de eeuw. Onder andere de verbouwing aan de bibliotheekzaal werd in die periode voltooid. De inventaris omvatte meer dan 1.000 boeken over theologie, geneeskunde en recht, waarvan het grootste deel uiteindelijk naar de universiteit van Leipzig is gegaan.

Tussen 1676 en 1787 groeven de keurvorsten van Saksen de stoffelijke resten van hun voorouders op en lieten ze herbegraven in een herdenkingskapel, het huidige Mausoleum.

Voordat het klooster voor publiek geopend werd, verzorgde een tuinman het terrein en bood rondleidingen aan. Vanaf 1905 werden er vaste toegangsprijzen gevraagd. Na WWO II werd het landschapspark ingericht zoals het in 1800 was: een romantisch – door hoftuinier Johann Gottfried Huebler – aangelegd park dat een schilderachtig decor vormde voor het gebouw en de omliggende ruïnes. In 1993 werd het Altzella-kloosterpark eigendom van de Vrijstaat Saksen.

Dwalen door het Klosterpark Altzella

Zodra je het hoofdgebouw gepasseerd bent en het landschapspark betreedt, waan je jezelf in een andere wereld. Op de één of andere manier is de omgeving hier magisch groen, heel bijzonder. Ook de ruïnes spreken hier tot je verbeelding en slaat je fantasie toch enigszins op hol. Tenminste, bij mij wel. Het was heel fijn dat er vrijwel geen andere mensen rondliepen, een oase van rust.

Met een volle buik en opgeladen qua energie kon ik mijn weg naar Tsjechië vervolgen om een half uur later in een héél lange file terecht te komen ...